Verandering van spijs doet eten.
– onbekend

‘Ik ben echt zo benieuwd naar je verhaal… als je meer wilt delen wil ik het graag lezen!’

Het is de week van de campagne #NederlandVleesland. Naar aanleiding daarvan deelt Rutger Bregman zijn gedachten hierover.

Op die post reageer ik:

‘Tot een jaar of 6 geleden had ik een slagerij. Nu ben ik vol overtuiging vegetariër… Het kan verkeren! En wie weet… als er één slager over de dam is, volgen er misschien meer?! #gewoondoen’

Daar krijg ik nogal wat reacties op . Onder andere bovenstaande vraag.
Die maakt wat bij me los… Wil ik mijn verhaal eigenlijk wel delen? Wil ik terug naar toen? Niet dat het zo spectaculair is, maar er is in de afgelopen jaren veel gebeurd. Alles is anders en ik ben niet meer die vrouw van toen.

Terug in de tijd
Het blijft door mijn hoofd spoken en foto’s uit die tijd brengen me toch terug in de tijd. Ze brengen me eerst terug naar mijn drieëntwintigste levensjaar. Dan beginnen we onze slagerij. Ik weet nog hoe verwachtingsvol, gespannen en onzeker ik me voelde. Wat gaat dit hoofdstuk brengen? 

De eerste jaren werk ik niet mee, want dan heb ik een baan buiten de deur. Maar als vijf jaar later mijn contract niet verlengd wordt, is de stap naar de slagerij een makkelijke. Pas dan start dit hoofdstuk echt voor mij.

Enthousiast 
Enthousiast en vol idealen begin ik eraan. En met plezier, want ik kan er mijn creativiteit en persoonlijkheid goed in kwijt. Het maken van bijzondere producten, luxe hapjesschalen of het bedenken en uitvoeren van ludieke acties en de administratie… ik draai er mijn hand niet voor om. 

Ook de contacten en gesprekken met collega’s, klanten en leveranciers doen me goed. Sommige van die gesprekken zijn diepgaand. Met name klanten vertrouwen me persoonlijke dingen toe. Ziektes, problemen met hun kinderen of  in hun relatie… ze luchten hun hart bij me. Naast dat het bijzonder is, is dat emotioneel best zwaar. Sommige verhalen houden me buiten werktijd bezig.

Wat ook zwaar is, is het werk zelf. Het is hard werken en de dagen zijn lang. Vaak kom ik moe thuis en dan zijn de avonden en weekenden nodig om bij te komen.

Minder plezier 
Langzaamaan sta ik met steeds minder plezier en motivatie in de slagerij. Het blijkt lastig om mijn idealen, duurzaam geproduceerd vlees uit de regio, te verkopen. Supermarkten verkopen vlees voor de prijs waar wij het niet voor kunnen inkopen. We staan voor moeilijke keuzes… die we soms ook moeten maken om te overleven. Dat gaat niet zonder slag of stoot en het doet met name mij pijn. Ik kan er niet altijd achter staan. 

En ondertussen lees en hoor ik steeds vaker berichten over de impact van de vleesindustrie op het klimaat. Het raakt me. Net als de berichten over dierenwelzijn. Dit kan toch niet? Wil ik nog onderdeel van zo’n sector zijn?

Uiteindelijk  gaat het niet meer. We sluiten na bijna twintig de deur van onze slagerij. Opgelucht  doe ik voor de laatste keer de deur op slot.

Hectische periode
Een hectische periode volgt. In die periode verandert er meer in mijn leven. Ook andere hoofdstukken eindigen. Gelukkig blijkt ieder einde ook het begin van een nieuw hoofdstuk. En in mijn nieuwe hoofdstuk schrap ik vlees. Met alles wat ik inmiddels heb gezien en meegemaakt en wat ik in het nieuws lees en hoor kan ik het niet meer verantwoorden. Het past niet meer bij me.

De vrouw die ik nu ben is zo anders dan de vrouw die ik op mijn drieëntwintigste  was. Toen was ik jong en naïef; ik dacht dat ik  alles wist en dat alles altijd goed kwam. Inmiddels ben ik een stuk ouder en iets wijzer! En ik weet nu dat ik niet alles weet en ook dat niet alles goed komt.

Nieuw hoofdstuk
Het hoofdstuk ‘slagerij’ kan ik niet herschrijven. Maar dat hoeft ook niet,  die periode heeft me met name op persoonlijk vlak veel geleerd en gebracht. Het vervolg van mijn verhaal heb ik wél een andere wending gegeven. Eentje die meer dan de moeite waard blijkt. En vlees? Dat mis ik totaal niet. Nu ga ik gewoon naar buiten en word daar blij van levend vee!

Mijn verhaal deel ik hier niet om je over te halen ook vegetariër te worden. Keuzevrijheid en respect zijn belangrijk voor me. Dus jouw keuzes respecteer ik, ook al zijn ze anders dan de keuzes die ik maak. Ik hoop dat je hier uithaalt dat het goed is flexibel  en ruimdenkend te blijven én eerlijk naar jezelf en anderen te kijken en luisteren. En als het nodig is jezelf of je mening bij te stellen. Durf te veranderen, want…

verandering van spijs doet leven.

Lieve groet,
Margriet