Laat alle gevoelens in je leven,
ze laten je voelen dat je leeft. 
– Margriet

Na een dag werken besluit ik nog even naar natuurgebied ‘t Roegwold te gaan. Daar wandel ik naar het bankje in het midden van het knuppelpad en ga zitten.

In de verte gakken ganzen en krijsen meeuwen. Dichterbij zitten scholeksters stilletjes op de vlonder. De zon kleurt de hemel langzaamaan roze.
Op het bankje zit ik buitengewoon te genieten!

Dan komen vier ganzen aanvliegen en zie ik een interessant schouwspel. De voorste gans geeft nummer twee de koppositie en gaat zelf achteraan vliegen. Ze vliegen een rondje en weer wordt er van positie gewisseld. Nu vliegt nummer drie vooraan. Tot slot neemt nummer vier het voortouw. Die begeleidt het groepje naar een eilandje verderop waar de landing ingezet wordt.

Ineens denk ik aan de vier basisemoties, Blij, Bang, Boos en Bedroefd, en wat die met mij doen. Ze wisselen in mij soms ook best snel van koppositie.

BLIJ! vliegt by Mij meestal voorop. Als ik bijvoorbeeld wandel in de natuur. Dan voel ik me energiek en ontspannen. Lachen doe ik veel en ik geniet intens en bewust van alles om me heen. Het doet me goed en ik laad op.

Maar soms gebeurt er iets en dan neemt Bang de koppositie over. Dat gebeurt als ik loslopende honden tegenkom. Dan gaat mijn hart meteen sneller kloppen, tintelen mijn vingers en ben ik op mijn hoede. Continu houd ik de honden in de gaten. Het liefst wil ik vluchten, op zoek naar veiligheid en dat doe ik ook vaak. Dan keer ik om of neem een ander paadje dan ik had gepland. Soms ga ik ‘het gevaar’ tegemoet, met kloppend hart en zweethanden. Mijn angst blijkt dan meestal ongegrond.

Op die momenten komt Boos naar voren vliegen. Mijn grenzen worden overschreden en daar wil ik mijn ongenoegen over uiten. Ik ben boos op mezelf én de hondenbezitter en voel me gespannen. Ik knijp mijn vuisten samen. Mijn ademhaling gaat omhoog en ik verkramp. Het liefst wil ik vechten, om mezelf en mijn grenzen te beschermen.

In mijn hoofd gebeurt dan van alles. Oordelen en meningen buitelen over elkaar. De hondenbezitters vind ik ‘Egoïsten’, die best rekening kunnen houden met anderen. Mezelf noem ik een ‘Angsthaas’, die zich niet zo moet aanstellen.

Dan adem ik diep in en uit. En zeg tegen mezelf dat ik wel begrijp waarom ik me zo voel. Ooit ben ik gebeten door een hond en dat voelde naar en pijnlijk. Ik wil dat nooit meer meemaken, maar gewoon graag veilig en rustig wandelen.

Als ik weer rustiger ben voel ik me ineens Bedroefd om wat er zojuist is gebeurd. Mijn schouders gaan hangen en tranen zitten hoog. Mijn lichaam wil ontladen en ik geef me er maar even aan over.

Ondertussen loop ik rustig verder en als ik weer om me heen kijk zie ik weer hoe mooi het is. Blij is terug op kop.

Gevoelens wisselen elkaar af. En dat gebeurt de hele dag door. In het verleden merkte ik het niet vaak bewust op, want toen leefde ik bijna continu op de automatische piloot.

Nu is dat anders. Ik leef met meer aandacht. Hierdoor ben ik onder andere bewuster van wat ik voel en wat er in mij leeft. Daar sta ik niet steeds bij stil, af en toe gaat het nog op de automatische piloot. Maar juist op momenten die er toe doen heb ik er veel aan. Het geeft me rust, ruimte, inzicht en het laat me voelen dat ik leef.

Vlieg jij alsmaar door en wisselen je gevoelens continu?
Sta (of liever zit!) deze week eens stil bij dat wat er in je leeft.  Benoem of schrijf op wat je voelt en denk eens na welke behoefte erachter deze gevoelens zouden kunnen zitten.

Laat je me weten hoe het is gegaan?

Warme groet,
Margriet