Tijden het lezen in ‘Met een hart vol liefde’ had ik regelmatig tranen in mijn ogen. Ook legde ik het boek af en toe weg. Dit komt omdat de verhalen me raken en confronterend zijn.
Het zijn gebundelde blogs van Marianne Versaevel. Deze persoonlijke verhalen gaan over hoe zij (en haar gezin) de hartaandoening van één van de kinderen, en alles wat daarbij komt, ervaren. Dit raakte mij, omdat ik zelf moeder ben van een Hartekind en veel van wat ze beschrijft herken. De onderzoeken en operaties, de impact op iedereen in het gezin, de angsten, het verdriet en de zorgen die er altijd zijn. Het was best confronterend om te lezen, omdat het me terugbracht naar een moeilijke tijd en ik maar weer eens besefte dat een aangeboren hartafwijking iets is wat nooit over gaat.
Overall ben ik positief geraakt door het boek, omdat het over liefde en veerkracht gaat.
