Het gaat er niet om het donker kwijt te raken,
het gaat erom het licht binnen te laten. 
Onbekend

Het is voorjaarsvakantie en ik ben samen met m’n dochter op citytrip in Den Haag. Opgetogen en blij struinen we door de stad en we genieten van het leven.

Op hetzelfde moment breekt er een oorlog uit in Europa.

Na een heerlijk diner lopen we terug naar ons hotel en daar zetten we de tv aan. We zien beelden van tanks, explosies, kapotgeschoten huizen en mensen die op de vlucht zijn. Mijn blije gevoel verdwijnt. Ineens voel ik heel iets anders. Verdriet, boosheid, angst en bezorgdheid overvallen me.

Mijn dochter kijkt me aan, ik zie een wit koppie en ze vraagt: ‘Komt er een derde wereldoorlog?’ Ik haal mijn schouders op, ik weet het niet. Wat voel ik me machteloos. We geven elkaar een stevige knuffel.

Als het nieuws afgelopen is zetten we de tv uit. We praten nog even door over wat we zagen. Dat doen we in de lounge van het hotel. Ondertussen kijken we vol verwondering rond. We zien marmeren zuilen, een grote kroonluchter, statige trappen en banken met rode velours bekleding. Wat chic! Het is een grote tegenstelling met de beelden die we net hebben gezien.

We spreken ons ongemak uit en ik zeg: ‘Wat zijn we bevoorrecht he?’ Mijn dochter knikt. We besluiten te gaan genieten van deze luxe, omdat we beseffen en weten dat het zomaar ineens anders kan gaan in ons leven.

Bizar hoe tegenstrijdige elkaar afwisselen.

Net als anders schrijf ik ook nu voor het slapengaan in GevoelsGriet. Bewust kijk ik terug op de dag en naar wat ik voelde. In het dagboek staan helpende vragen:

💛 Wat gaf me vandaag een blij/dankbaar gevoel en welke behoeften werden vervuld?
🖤 Wat gaf me vandaag een bang/boos/bedroefd gevoel en welke behoeften werden niet vervuld?

Het is een waardevol hulpmiddel en goede ondersteuning om iedere dag stil te staan bij alles wat er in me leefde die dag. Dat en het schrijven geven rust, ruimte én inzicht in hoe het komt dat ik me voel zoals ik me voel.

💛 Het samenzijn, plezier, de tijd en goede gesprekken met m’n dochter raken me en maken me blij en dankbaar.
🖤 Wat de oorlog betreft: voor mij zijn vrede, respect, rust, compassie, harmonie, veiligheid, liefde, gelijkwaardigheid, betrouwbaarheid en onafhankelijkheid belangrijk. Oorlog heeft dat allemaal niet. En daardoor voel ik me dus verdrietig, boos, bang en ongerust.

Mijn  gevoelens zijn niet veranderd of weg na het schrijven. Tegelijk ervaar ik wel meer rust doordat ik alle emoties heb toegelaten en ruimte heb gegeven.

Ben benieuwd: wat leeft er in jou bij deze oorlog en hoe ga jij hiermee om?

Lieve groet,
Margriet