Van dit boek ben ik helemaal onder de indruk en ik heb het in één ruk uitgelezen. Frénk van der Linden schrijft oprecht en puur over de scheiding van zijn ouders en de periode daarna waarin hij zijn moeder niet zag.
Het verhaal is verdrietig en meeslepend, maar tegelijk is het liefdevol en integer geschreven.
Het raakt mij extra, omdat ik zelf na een scheiding ook een periode geen contact met mijn kinderen had. Dat was een een intens verdrietige tijd, waarin het gemis groot was. Tegelijk hield ik hoop en had ik veel vertrouwen in mijn liefde voor de kinderen. Gelukkig heb ik niet zo lang hoeven wachten voor ze weer contact met me wilden… Daar ben ik erg dankbaar voor.
In de verhalen over de moeder van Frénk vond ik dus veel steun en herkenning.
