‘Als bewolking verschijnt, weet dan dat die ooit weer verdwijnt.’ – Margriet

Daar sta ik dan, die vrijdagochtend rond 5 uur. Ben er helemaal klaar voor om van de zonsopkomst te genieten. Maar als ik naar buiten kijk en bewolking zie, baal ik: die mooie zonsopkomst zit er niet in.

Omdat ik wakker ben, ga ik wel op pad. Bij een rotonde rij ik een extra rondje. Ik twijfel: teruggaan (naar bed) of doorrijden? Ik kies voor het laatste. ‘Laat je verrassen, Margriet. En geniet van wat is.’, zeg ik tegen mezelf.

Ondertussen blijft het bewolkt en grijs. Daar heb ik me bij neergelegd.
Het is zoals het is. In het natuurgebied aangekomen geniet ik van alles om me heen: vogels en hun geluiden, wilde bloemen en het klotsende water. Af en toe kijk ik toch naar de lucht. Ik blijf hopen. En dan zie ik ineens iets roods aan de horizon. Zou de zon toch nog tevoorschijn komen? Dat gebeurt inderdaad. En hoe! Er vind een mooi schouwspel plaats in de lucht. Wat een inspirerende ochtend.
Dingen kunnen snel veranderen, dat blijkt maar weer. Als ik de keuze had gemaakt naar huis te gaan, dan had ik dit onverwachte en bijzondere cadeau van moeder natuur gemist.

Bewolking verschijnt, maar verdwijnt ook weer. Dat gebeurde deze keer vrij snel. Maar soms blijven wolken langer hangen. Dan kan het best lastig zijn om positief te blijven en vertrouwen te houden.

Die ochtend kreeg ik een waardevolle reminder: laat bewolking je leven niet negatief bepalen. Als het er is, is er nog genoeg om van te genieten én als de bewolking optrekt kan er zomaar ineens iets bijzonders gebeuren.

Iets om buitengewoon van te genieten! En dat deed ik die ochtend.
Geniet je mee?